NARGİLEMİN DUMANI

12.09.2017

NARGİLEMİN DUMANI

Bende o dumanı çok üfledim her yandan.**
Bir zaman geldiki kesti beni dermandan **
Bâzan burundan,dudaktan, bâzanda yandan**
Bir güç ayıramadı bu zehirli dumandan**

Bir zaman gerçek acayip güzel keyf verdi **
Sonra ayaklar taşımadı bu bedeni.**
Pişmanlık başladı artık iş işten geçmişti**
Nidem bize,kaderi böyle yazmış yaratan**

Sanki benim değildi ayakta parmaklar **
Sancıdan parmaktan çıkıyordu dumanlar**
Söğüt dalı gibi parmakları budadılar**
Bir gün ayrı kaldım 40 senelik ayaktan**

Ah o duman varya her yeri saran duman.**
Hiç eksilmezdi sabah akşam bu dudaktan.**
O şerefsizdi beni yerden yerlere vuran.**
Alıp gitti gençliği vicdansız acımadan.**

Bir baktım tekerlek sandalyede oturan**
Söğüt gibi bacak kol budanmış bir adam**
Torun arabayı sıkı tutmuş arkadan.**
Hemen yaklaşıp sordum geçmiş olsun babam**

Trafik kazasımı? noldu sana gurban**
Uzun saplı,köke kavonozla su konan**
Çekiyonda vapur gibi çıkıyor duman.**
İşte o şerefsiz beni bu hale goyan**

Deyip göz pınarı sel olupta ağladı**
Torun dayanamayıp sürdü arabayı**
Adamda ordan bir hışımla uzaklaşdı**
Torun etkilendi dede ızdırabında**

Süleyman Özpınar.
01.07.2016.