YALAN SÖYLEME BABA

20.06.2020

YALAN SÖYLEME BABA

 

Yola çıktık gidiyoruz babamla,

Çook uzaklara..

Anamın yanına.

Ben 4-5 yaşlarımda.

Babam aldı beni sırtına.

Çünkü ne bir eşeğimiz var nede bir araba.

Ama ben babamı tanıdım,

Hep yalan söylüyordu bana.

 

Biliyorumki çok yorulmuştu .

Ama benim her sorduğumda,

Yorulmadım guzum yorgunluğum yok asla.

Bu vardı babamın dilinin ucunda

Çünkü ben onun omzundaydım saatlarca.

Nihayetinde oturduk bir ağaçlıkta.

 

Derin bir nefes aldıktan sonra,

Yaslandı yan taraftaki bir ağaca,

Tomurcuk gibi ter damlacıkları,

Sızıyordu şakaklarında.

Bu günkü gibi aklımda.

 

Açtın çıkını çeşme başında.

Bir dilim ekmek bir kaşık helva.

Ekmeğin arasına koyup verdin bana.

Ben yemeye başladığımda,

Gözlerinin içi gülüyordu o anda...

 

Eee sana yokmu baba ?

Diye sorduğumda?

Ben tokum yavrum o yalnız sana .

Diyerek yine yalan söyledin baba...!

 

Senin aç olduğunu bilyorum ,

Beni boşuna kandırma..!

Bir yalan daha ekledin yalanlarına.

Bunlar yalanlarından bir kaçı daha.

 

Senin sırtında dolaştım nasıl olsa.

Sen alıştırdın beni bunlara.

Böyle yalanlara.

Son öpücüğüde kondurdun yanaklarıma,

O yalancı dudaklarınla.

 

Bunda benim suçum yokki

Nolur burdada suçlama beni

Ben çocukken bunların hepsini babam öğretti..

Aynı yalanı yine söyleyip çekip gitti 

Sabahleyin elbiselerin giyindi 

Ben akşama gelirim bekleyin dedi .

Bekliyoyoruz o gidiş halen gelmedi

Buda bize söylediği en son yalanlardan biriydi..

 

Bende senin gibi başladım yalana.

Hep kuyruklu yalan söylüyorum ,

Çocuklarım ve torunlarıma.

Bunları hep sen öğrettin bana

Unutamıyorum BABA.......!!

Ruhun şad ,mekanın cennet ola...

 

Şair:Süleyman Özpınar.

08.05. 2015 Çarşamba..

Resim alıntı.