KOCA ÇINARDIN BABA

20.06.2020

KOCA ÇINARDIN BABA

 

Özpınardın akar bazan hızlı çağlardın.

Yüksek dağa bakar sevdasına dalardın.

Ölüye rahmet okur ,sağları kollardın.

Sen ulaşılmaz kos koca çınardın,BABA.

 

Bir uyana bilsen babaların babası.

Harabe olmuş bağ bahçe buğday tarlası.

Bırakıp gittiğin koca servet mirası...!

Nereye baksan kahrından ağlarsın,BABA.

 

Çobansızda guzuların otlanır sandık.

Her birimiz bir yerlere gidip dağıldık.

Şimdi hem anasız,hemde babasız kaldık.

Sen olsaydın guzuların toplardın,BABA.

 

Köyde benim dikili ağacım galmadı.

Nere gitti?nasıl oldu?aklım almadı?

Biz çocuktuk büyüklerde sahip çıkmadı.

İyiki yoksun görseydin yanardın,BABA. !

 

İstanbuldan kalkıp şimdi yanına geldim.

Mekanın bulmak için bir hayli gezdim

Ora gelenlerle sana selamlar saldım.

Gelen selamı onlardan alsaydın BABA?

 

Ben büyüdükce sen dahada çok büyüdün

Zirvesi yüksekte ulu dağa dönüştün

Tamda benim şimdiki yaştayken göçmüştün

Yanına gelen gülleri koklarsın,BABA.

 

Hasret kaldık o göz ile kara kaşına.

Aha bizde geldik o gündeki yaşına.

Biz kazıkmı çaktık dünya toprak taşına ?

Bizlerde gelince yalnız kalmazsın,BABA !

 

İçim sızlar BABA sözcüğü duyunca.

Sizlernen yaşayamadım şöyle doyunca..

Sizi kaybettim daha çocukluk yaşımda.

Bu sızılarım ondanmıdır nedersin BABA??

 

Süleyman Özpınar.1991