PIR PIR ETTİ KALBİM

23.01.2020


PIR PIR ETTİ KALBİM

 

Musmutlu bir kış günüydü.
Diz boyu karlı sokakta yürüyordum.
Güneş vurmuş o beyaz karlar üstüne.
Pırıl pırıl pırıldıyordu.
Dağ taş ve yürüdüğüm yolların hepisi.
Ama benim kalbimde pır pır ediyordu.
Çünkü onların evinin önünden,
Geçip gidecektim gideceğim yere.
Giderken hemde hayel kuruyordum.
Ben geçerken kapıdan çıkı verse .
Bir öpücük Sadece bir kere diye.
Sanki Allah söyletti beni.
Ben tam kapıya yaklaştığım andıki..
Onun minicik kalbi.
Çarpmış olmalıki
Bir baktım o kapı açılı verdi.
Cızırt deyi.
Düşüp bayılacaktım.
Ayaklarının dibine.
Bir baktım,birdaha baktım
Parlayan o gözlerinin içine.
Belki oda özlemiş belliki
Benim gibi.
Şaşırıp kaldı
Ne yapacağını 
Bir anda bilemedi.
Atlayıp boynuma sarılı verdi...!

.
Süleyman Özpınar.11.12.2017.Şiirin Hası.




Bu şiirin her türlü telif hakkı kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin almadan kopyalanması 5846 sayılı fikir ve sanat eserleri yasasına göre suçtur.